مرجع کامل سیستم های صوتی ایران

 فرض کنیم یک کنسرت داریم.یک درامر،یک گیتاریست،یک نوازنده کیبورد،یک خواننده،یک مجری،یک نوازنده فلوت،و یک نوازنده ویالون داریم.بهتر است برای هرکدام از اینها،یک میکروفون گذاشته و به امپلی فایر های جداگانه متصل کنیم و برای هر کدام یک بلندگوی فرضا لاین اری با قیمت بالا به صورت جداگانه قرار بدهیم،نه؟تنها هزینه ی بسیار بالا،یکی از ایرادات این کار است.پخش نشدن و مخلوط نشدن صدا ها با یکدیگر،و کلی از مشکلات دیگر.برای همین میکسر وجود دارد.میکسر،صداها را از ورودی ها میگیرد،پردازش میکند و درنهایت به خروجی ها میدهد.پس میکسر یک سیستم است.

حال،ما 7 عدد ورودی صدا داریم.اما میکس شدن خالی،که با یک مدار ساده و بسیار ارزان شاید 20 هزار تومانی نیز میسر باشد.انچه را که ما میخواهیم،پردازش صدا است.مثلا صدای خواننده و درامیست باید زیاد باشد،فعلا نوازنده فلوت کار انجام نمیدهد،صدای ویالون باید متوسط و صدای گیتار باید بک گراند باشد.نوازنده ویالون شروع به نواختن مینماید اما صدای تیزش بسیار بالا است.صدای خواننده،افکت و اکو میخواهد.صدای درامر باید بیس و تریبل بیش تری داشته باشد.2 عدد مانیتور دازیم که هرکدام از اینها،باید صدای افراد جلوی خودشان را برای خودشان پخش کنند.تمامی اینها،با دستگاهی به نام میکسر تنظیم میشوند،و سپس به امپلی فایر ها برای تقویت صوت و سپس بلندگو ها برای پخش آن میروند.

یک میکسر در حالت کلی باید دارای تنظیماتی همانند اکولایزربرای هرکانال،ولوم صدای هرکانال،ولوم پنینگ یا بالانس چپ و راست برای هرکانال،ولوم های ارسال هرکانال به مانیتور،دکمه های استند بای،فیلتر های کات آف(برای صدا)،اکولایزر مستر،ترجیحا افکت داخلی،ورودی های میکروفون،فانتوم پاور،لاین،و اینزرت(برای افکت های خارجی)ورودی های میدی،خروجی های میدی،خروجی برای امپ،فلش پلیر و ریکوردر،سند و ریترن(ارسال و دریافت)،و.... باشد.هر میکسر با توجه به کارایی خود،میتواند هریک از این قابلیت ها را داشته یا مثل میکسر های بسیار قوی و محبوب دایناکورد سری 3 تمامی این قابلیت ها را یکجا داشته باشد.

میکسر ها به سه دسته ی کلی تقسیم میشوند:1-میکسر انالوگ2-پاور میکسر3-میکسر دیجیتال که در ادامه به برسی تخصصی هرکدام از اینها میپردازیم.

میکسر انالوگ:یک میکسر انالوگ،دارای ورودی هایی برای صدا،خروجی هایی برای صدا و تنظیماتی برای صدا است که همگی اینها آنالوگ هستند.خوبی این میکسر ها،کیفیت بسیار بالای آنها است.به هر حال،نسبت به میکسر های دیجیتال از نظر های فای بودن،بهتر هستند زیرا کوچکترین اعوجاجی ایجاد نمیکنند و صدا را بسیار خطی پردازش میکنند.اصلا هنگ نمیکنند،به شرط استفاده از سیم و کابل درست و منبع تغذیه خوب(از طرف شرکت سازنده)نویز بسیار کمی دارند.حتی میتوان این میکسر ها را با یک خلاقیت،باطری بایاس کرد و نویز را به حداقل رساند!(اینکار باید توسط یک متخصص الکترونیک انجام گردد).این میکسر ها بسیار ارزان تر از قیمتی که در بازار هست،باید باشند،و دلیل اینکار برند بودن،و کمی دستکاری دلال ها در بازار است.اما باز هم به هر حال میکسر هایی بسیار ارزان هستند.قابل اعتماد بوده،و بسیار آسان میتوان از انها استفاده کرد،دسترسی مستقیم به تمام تنظیمات دارند و از این رو هم برای استدیو،و هم برای اجرای زنده بسیار مناسب اند.این میکسر ها،بستگی به رنج قیمت ،کارایی های متفاوتی دارند.یکی از مهم ترین مشخصه های انتخاب این میکسر ها،تعداد کانال آنها است.هر میکسر،تعداد کانال مشخصی دارد و از دو کانال شروع شده،و 4کانال،8،10،16 و ......ادامه دارد.برای کار های استدیو های نیمه حرفه ای و خصوصا امروزی که تمامی کار ها با کامپیوتر انجام میشود،ممکن است به بیش از 10 کانال نیاز نباشد.زیرا صدا های رکورد شده را به راحتی میتوان بعد از صدا برداری،در کامپیوتر نیز میکس و مستر کرد.اما برای اجراهای زنده،به حداقل 8 کانال نیاز است،تا بتواند پاسخگوی تمام نوازنده ها و خواننده ها و گوینده ها باشد.اما عیب بسیار بزرگ این میکسر ها،در افکت های آنها است.با توجه به اینکه در میکسر هایی همانند دایناکورد سری 3،دارای افکتور داخلی هستند اما باز هم توسط میکسر انالوگ نمیتوان به افکت ها دسترسی مستقیم داشت.این میکسر ها درواقع هیچ پردازنده ای ندارند،و تمامی کارهایشان را با مدارات انالوگ انجام میدهند.در این میکسر ها،میتوان به صدا های انالوگ و ورودی ها و تنظیمات مربوطه دسترسی مستقیم داشت اما به فایل های صوتی،نه.و به یک لپ تاپ در کنارشان،برای پردازش صدا،و یک کارت صدا،حتما نیاز دارند.این عیب،بزرگ ترین عیب ها است که به میکسر های دیجیتال روی میاورند.

پاور میکسر ها:یک میکسر انالوگ دارای قابلیت های بسیار زیادی میتواند باشد اما،یک قابلیت دیگر است که به درد میکسر های استدیویی نمیخورد اما برای صدا برداری در جاهای دیگر،یک امر حیاتی است.باند های اکتیو مشکلات تنظیمات مربوط به خودشان را دارند اما باند های پسیو،نیاز به امپلی فایر دارند.افراد غیر حرفه ای،شاید برایشان کمی سخت باشد که میکسر را به یک پاور امپ وصل نمایند.از طرفی،میکسر ها بسیار بزرگ هستند و قابلیت جایگذاری پاور امپلی فایر درون خود را دارند.پس یک پاور میکسر،علاوه بر میکسر بودن،خود دارای امپلی فایر های قوی است که بتواند باند ها را مستقیما راه اندازی کند.یا اگر مثلا تعداد باند ها بالا بود و باز هم باید از پاور امپلی فایر های بیش تری استفاده میکردیم،بالاخره پاور داخلی میکسر نیز یک امپلی فایر را کم میکرد و همین باعث راحت تر شدن کار و نصب و ...میشوددر مجالس،که نیاز به چیدن وسایل و سپس اجرای یک برنامه ی 4-5ساعتی و دوباره جمع کردن سیستم است،باعث راحتی کار نیز میشود.پس پاور میکسر در واقع یک میکسر است که دارای امپلی فایر داخلی برای راه اندازی باند میباشد.معمولا میکسر های موجود در بازار دارای امپلی فایر های استریو 300تا 1000وات بر امپدانس 4 اهم هستند.استفاده از پاور میکسر ها در استدیو ها تنها هزینه را بالا میبردهمانطور که مصرف توان بسیار زیادی هم دارد،و در برابر روشن-خاموش شدن های مکرر نیز حساس است!

میکسر های دیجیتال:بزرگ ترین عیب میکسر های انالوگ،دسترسی غیر مستقیم به افکت ها بود.برخی از افکت ها،همانند اکو،تاخیر،اکولایزر(که خود نوعی افکت است)و دیگر افکت ها که با مدارات انالوگ میتوانند ساخته شوند،میتوانند دسترسی مستقیم بهشان داشت و این نکته ی بسیار عالی و قابل توجهی است،اما کار در آنجایی سخت میشود که به افکت های دیجیتال و یا افکت های حرفه ای تر،و باتنظیمات بیش تر،،و تولید صدا نیاز داشته باشیم.اگرچه که با کامپیوتر نیز میتوان این کار ها را انجام داد اما محدود بودن کامپیوتر،و یا حتی تبلت،برای اینکار،و ورودی و خروجی ها،کار را سخت تر و دسترسی را بسیار سخت میکند.(چه در استدیو و به خصوص هنگام لایو و اجرای زنده)چون برای اینکار ساخته نشده اند و هرچقدر هم که قوی باشند بازهم تعداد ورودی-خروجی هایشان محدود است.برای همین میکسر های دیجیتال را ساخته اند.اگر یک کامپیوتری داشته باشیم که به راحتی میتوان بر روی آن برنامه ریخت،ملودی ساخت و با میدی کنترلر نواخت،ورودی های بسیاری داشته باشیم،افکت گذاری کرد،و تاخیر،زمان رایز و فال افکت،اکولایزر افکت،وسط های افکت،هارمونی ها،و کلی امکانات دیگر را داشته باشد،به آن میکسر دیجیتال میگوییم.ممکن است تمامی کار های میکسر دیجیتال را بتوانیم با انالوگ هم انجام دهیم ولی با تنظیمات بسیار پیچیده،مدارات بزرگ اما توسط پردازنده ها،میتوان صدا را شبیه سازی کرد،پس دیگر به آن همه مدار انالوگ ،حجیم،و شاید پرمصرف و گران،نیازی نباشد.میکسر دیجیتال تمامی این کار ها را انجام میدهد.بزرگ ترین عیب میکسر های دیجیتال دسترسی غیر مستقیم به تنظیمات هرکانال است اما میتوان تعداد بینهایتی تنظیمات برای هر کانال در نظر گرفت.ورودی و خروجی های midiو usb و انالوگ،این میکسر ها را از کارت صدا بی نیاز میکند،حافظه ها و پردازنده های داخلی حتی هنگامی که کامپیوتر دیگری وجود نداشته باشند،کارآمد هستند.ارتباطات بیسیم،آپدیت های نرم افزاری،صفحه نمایش های رنگی و گاها لمسی،همگی از قابلیت های میکسر های دیجیتال هستند.امروزه،میکسر های دیجیتالی در بازار وجود دارند که شاید قابلیت هایشان به اندازه ی یک دانیناکورد سری 2 یا 3 باشد،اما دیگر نه از روی میکسر،بلکه از روی اسمارت فون یا تبلت یا لپ تاپ شما،به صورت بیسیم کار انجام میدهند،و هر نوازنده در کنار خود میتواند یک تبلت داشته باشد و خودش،صدای خودش را تنظیم کند!(بهترین نوع میکسر های دیجیتال برای لایو)میکسر های دیجیتال حد و مرز نداشته و دنیایی بینهایت در پیش رو دارند.

تنها نکته اینکه،معمولا میکسر های دیجیتال به صورت پاور میکسر نیستند و اکثرا به امپلی فایر های خارجی نیازمندند.