اشتباهات رایج درباره ی میدی:گاهی اوقات،ممکن است برخی از افراد اشتباهاتی درباره ی میدی کنند،چیز هایی که در میدی وجود ندارد.
میدی،درواقع یک سیگنال صوتی را منتقل نمیکند بلکه کد های دیجیتالی یا همان داده ها را منتقل میکند.این داده ها،دستوالعمل هایی هستند که بین ماشین ها،برای صحبت استفاده میشود.این داده ها بسیار میدی را سودمند میکنند،زیرا هم فشرده هستند،و هم قابل ویرایش و جابه جایی نوت های موسیقی.فرض کنید که نوت هایی که شما در میدی زده اید،دستورالعمل هایی هستند برای ماشین ها که چگونه باید صدا را پخش یا بازپخش کنند.نت های میدی درواقع خود به تنهایی سیگنال صوتی نیستند.در واقع،نت هایی که ذخیره میشوند،در بازپخش به سینتی سایزر و یا درام الکترونیکی شما میگویند که چگونه باید تنظیم شوند و صدا را پخش کنند.
ورودی و خروجی ها:
خروجی میدی: پورت خروجی میدی،برای انتقال داده ها از دستگاهی همانند سینتی سایزر ها و یا هماهنگ کننده ها،و داو ها،به منابع دیگر هستند.اگر فرضا از یک داو به عنوان خروجی استفاده میکنید،پس خروجی میدی داو باید به ورودی میدی دستگاه دیگر متصل شود.ار اکثر اوغات،هماهنگ کننده و یا داو مورد استفاده،تنها موارد استفاده از پورد خروجی میدی در سیستم خواهد بود،بقیه دستگاه ها ورودی و یا thru هستند.برخی از دستگاه ها،همانند افکت ها،و ماژول های صوتی دیگر،که اطلاعات تولید نمیکنند،ممکن است دارای پورت خروجی نباشند.
ورودی میدی:این پورت،اطلاعات میدی را از منبع،دریافت میکند.ورودی میدی در سیستم،باعث میشود که دستورالعمل ها از سینتی سایزر،داو ها و یا هماهنگ کننده ها و یا سخت افزار های دیگر،دریافت شوند.
میدی thru:ممکن است اطلاعاتی که در ورودی میدی وجود دارد را بخواهیم به چند دستگاه انتقال دهیم.این پورت،دقیقا حامل محتوای ورودی میدی است،تا بتوان به دستگاه های دیگر نیز داده ها را منتقل کرد.با این کار،اجازه ی استفاده از چندین دستگاه در یک زنجیره با یک دستگاه هماهنگ کننده را میدهد(در علم کامپیوتر،این زنجیره به زنجیره دیزی مشهور است!)برخی از دستگاه ها ممکن است همانند پورت خروجی،این پورت را نیز نداشته باشند.اگر این پورت در دستگاه وجود نداشت و ما به آن نیاز داشتیم،به راحتی میتوان از یک اسپلیتر thru استفاده کرد:
کانکتور ها:
کانکتور دین:استاندارد ترین و پر کاربرد ترین کانکتور میدی،کانکتور دین 5 پین 180 درجه است.اما،با پیشرفت تکنولوژی و پرکاربرد شدن دیگر کانکتور ها،استفاده از برخی کانکتور های دیگر نیز رایج است.یا میتوان با استفاده از اینترفیس ها،کانکتور های مختلف را به هم ربط داد.در در قدیم که ارتباط USBرایج نبود و دستگاه ها با کامپیوتر ها به مانند امروز هماهنگ نبودند،از کانکتور های 5 پایه دین برای ارتباط دستگاه ها با هم استفاده میشد.این کانکتور فقط میتواند در یک جهت اطلاعات را منتقل کند پس برای ارسال و دریافت به دو کابل برای ارتباط نیاز خواهیم داشت.امروزه،همچنان شاهد استفاده از این کانکتور در دستکاه های میدی هستیم.این کانکتور 5 پین،معمولا تنها از 3 پین استفاده میشود،یکی پین برای شیلد و اتصال بدنه ی کابل و دستگاه،و یک جفت کابل بالانس شده برای انتقال سیگنال با دامنه ی 5 ولت.ممکن است دو پین دیگر نیز در برخی از دستگاه ها برای کار های متفرقه همانند انتقال برق فانتوم پاور،و... استفاده شود.برای اینکه در کانکتور های هر دستگاه،محافظ اتصالات برقی وجود داشته باشد و اگر اشتباهی کانکتوری با برق ولتاژ بالا به دستگاه وصل شد،قسمت های حیاتی دستگاه نسوزد و در امان بماند،در ورودی ها،از اپتوایزولاتور استفاده میکنند.یعنی،یک قطعه به نام اپتوکوپلر،ورودیهای کانکتور و دستگاه را از هم ایزوله میکند.همچنین،این ایزولاتور ها باعث جلوگیری از به وجود آمدن جریان های زمین گردابی میشوند.طول استاندارد این کابل،حداکثر 15 متر است.در تصوریر نیز،همچنین نحوه ی اتصال دین به جک نمایش داده شده است:
همچنین،یکی دیگر از کانکتور های شبیه دین،کانکتور XLR است،این کانکتور نیز سه پایه مورد نیاز انتقال داده را پشتیبانی میکند.سینتی سایزر زیر،از این کانکتور برای خروجی،استفاده کرده است:
جک صوتی:این کانکتور نیز همانند XLR در برخی از دستگاه ها استفاده میشود،کافی است جک TRS باشد.در دستگاه زیر،از جک 3.5 برای رابط میدی استفاده شده است:
USB:از سال 1999 به بعد،استاندارد میدی در USB نیز پیاده سازی شد،و با سرعت زیادی گسترش یافت،به این علت که یکی از رایج ترین کانکتور های کامپیوتر خانگی،همین USB است،و نیز دیکر رابط های کامپیوتر،همانند رابط سریال و...که در گذشته برای ارتباط میدی با کامپیوتر مورد استفاده قرار گرفته بودند،درحال حذف شدن بوند و USB در حال گسترش بود.شرکت های سازنده ی سیستم عامل نیز از درایور های میدی پشتیبانی کردند.
اینترفیس میدی به یواس بی:
شرکت اپل نیز از فایر وایر استفاده کرد،خوبی استاندارد این رابط،این بود که دستگاه های میدی میتوانستند بدون درگیر کردن CPU،خودشان ارتباط بین یکدیگر را مدیریت کنند.
پورت های سریال و موازی و پورت جوی استیک:همانطور که استفاده از کامپیوتر ها در استدیوها رایج شد،ارتباط بین کامپیوتر و میدی نیز اوج گرفت،و همچنین دستگاه های میدی که مستقیم به کامپیوتر وصل شوند در دسترس قرار گرفتند.این دستگاه ها،معمولا از کانکتور 8 پین دین استفاده میکردند،که توسط شرکت اپل این درگاه برای اتصال سری و پرینتر ها مورد استفاده بود.در آن زمان،اینترفیس های میدی،قطعه مرکزی استدیو بودند!چون،میتوانستند داده ها را از دستگاه ها به پورت های سری انتقال دهند.این پورت ها تا 20برابر سریع تر از پورت های معمولی میدی بودند.
همچنین،استفاده از پورت های جوی استیک و پورت های موازی نیز بسیار رایج بود،به طوری که امروزه نیز حتی یکی از دلایلی که این پورت ها روی کامپیوتر های شخصی ممکن است وجود داشته باشند و حتی پورت جوی اتسیکی روی کارت صدا ها،همین انتقال فایل های میدی است.
mLAN:این درگاه،توسط شرکت یاماها پیاده سازی شده است.این درگاه همانند یک شبکه محلی برای ارتباط دستگاه های موسیقی با هم است،که از شبکه LAN اقتباس شده است.این کانکتور از کابل های فایر وایر برای انتقال داده ها استفاده میکند.البته،این کابل تنها در چند مدل از دستگاه های یاماها استفاده شد و با اینکه این پروتکل دارای حق استفاده آزاد بود،زیاد گسترش نیافت و از سال 2007 به بعد نه ورژن و نسخه ی جدیدی از آن آمد و نه دیگر دستگاهی از این پروتکل استفاده کرد.
اینترنت و اترنت:شبکه های کیمپیوتری،امکان ارتباط دستگاه های میدی را با هم فراهم میکند.از کابل های فیبر نوری نیز میتوان برای این ارتباط استفاده کرد،شرکت اپل،پروتکل RTP MIDI را برای این کار گسترش داد و درایور های ویندوز هم برای این پروتکل ساخته شد.خوبی این پروتکل،توانایی استفاده در WAN,LAN,WIFI است.
یک اینترفیس که از شبکه پشتیبانی میکند:
بیسیم:از دهه 1980،راه های ارتباط بیسیم برای دستگاه های میدی نیز گسترش یافت و همینطور،این سیگنال ها توسط بلوتوث و وای فای انتقال داده میشوند.امروزه،دستگاه های اندروید و IOS،به راحتی میتوانند به دستگاه های میدی توسط بلوتوث و یا وای فای متصل شوند،همچنین،در صورت نیاز و آشنایی با الکترونیک،میتوان با استفاده از یک ماژول(همانند XBEE)،میتوان داده ها را به صورت بیسیم از ساز ها به کامپیوتر منتقل کرد.
تکنولوژی استدیو مجازی
