در ادامه ی مقدمه،برای پخش یک فایل دیجیتالی صوتی،اعداد بازیابی شده و سپس به شکل موج ابتدایی شان بازگردانده و تبدیل میشوند و میتوانند پس از تقویت،در یک بلندگو،شنیده شوند.حال،نگاهی داشته باشیم به پروسه ی انجام این کار ها:
ریکورد:
1-سیگنال آنالوگ ورودی،به یک مبدل آنالوگ به دیجیتال(ADC)فرستاده میشود.
2-مبدلADC،این سیگنال صوتی را تبدیل میکند،از سیگنال صوتی بار ها و بارها اندازه گیری لحظه ای از سطح موج آنالوگ مبکند و سپس یک عدد باینری به هر کدام از نمونه ها اختصاص میدهد،که بر اساس کمیتی که در هر نقطه اندازه گرفته،تعیین میشود.
3-فرکانسی که در آن،ADC سطح موج را اندازه گیری میکند،که به سپمل ریت(نرخ نمونه برداری)نیز معروف است،مثل 192 کیلو هرتز.
4- نمونه ی دیجیتالی صدا،با عدد داده شده،نمایندگی سطح صدا در لحظه را میکند.
5-هرچه طول این عدد بیش تر باشد،نمایش دقیق تری از موج اصلی خواهیم داشت.(عمق بیت).
6-هرچه سمپل ریت بالا تر باشد،فرکانس های بالای صدا بهتر نمونه برداری میشوند.
7-خروجی ADC یک صدای دیجیتالی متوالی است که از 0و1 های دنباله دار تشکیل میشود.
8-این اعداد باینری،در نهایت بر روی حافظه هایی همچون هارد دیسک،درایو نوری،یا حافظه های جامد مثل فلش ها منتقل میشوند.
پخش و پلی بک:
1-این اعداد متوالی،از حافظه ها به مبدل دیجیتال به آنالوگDACمنتقل میشوند،که اعداد را به سیگنال تبدیل میکنند،با به هم چسباندن سطح اطلاعات ذخیره شده در هر کدام از نمونه ها،که باعث میشوند موج اصلی،بازیابی شود.
2-سیگنال،در نهایت به امپلی فایر و اسپیکر ها فرستاده میشود.
ضبظ بیت ها:
حتی هنگامی که سیگنال به بیت ها تبدیل شد،هنوز سخت است که آنها را ضبط کرد،و سخت ترین قسمت،پیدا کردن راهی برای ضبط سریع این بیت ها است که همراه با سیگنال،باشد و عقب نیوفتد.برای مثال،ضبط صدایی با سمپل ریت 44.1 کیلو هرتز و عمق بیت 16،نرم افزار ریکوردر باید قابلیت رسیدگی با سرعت 1,411,200 بیت بر ثانیه را داشته باشد!
تکنیک ها برای ریکورد های تجاری:
برای کاست های دیجیتال،هد خواندن/نوشتن همانند نوار،حرکت میکند تا به بالاترین سرعت برسد و بیت ها در اندازه مغناطیسی،بمانند.
در تکنیک های درایو های نوری(مثل سی دی)،از یک لیزر برای ایجاد سوراخ های میکروسکوپی بر روی رنگ دیسک(لایه ریکورد)،استفاده میشود.از یک لیزر ضعیف تر برای خواندن اطلاعات استفاده میشود،اینکار به این دلیل قابل اجرا است که لایه فلزی دیسک،قابلیت بازتاب دارد،و رنگ های نسوخته،بازتاب ایجاد نمیکنند اما سوراخ ها،اجازه میدهند نور به قسمت فلزی رسیده و بازتاب شود،که باعث میشوند صفر و یک ها به خوبی بازیابی شوند.
نگرانی های مربوط به ضبط صدای دیجیتال:
اندازه کلمه(عمق بیت):تعداد بیت هایی که نمایندگی از موج صوتی نمونه برداری شده میکنند،مستقیما بر نویز در ضبط بعد از گذاشتن اثر دیثر یا دیستوریشن،تاثیر دارند.اعدادی که در خروجی ظاهر میشوند،به طور ساده،اعدادی هستند که از سطح ولتاژ،نمایندگی میکنند.اما اعشار در این بین،وجود ندارد،مثلا اگر سطح سیگنالی بین 2 و 3 باشد،کانورتر،یکی را انتخاب میکند.به همین دلیل،اگر تعداد بیت ها را بیش تر کنیم،از موج صوتی،نمونه ی دقیق تری خواهیم گرفت،هر بیت اضافه،این نمونه را دوبرابر میکند:مثال برای رنگ ها:
دیستور شدن،یعنی گذاشتن بالاترین عدد برای موج.البته اگر سطح سیگنال ضعیف نیز باشد،دیستوریشن اتفاق میافتد،مثلا شما عمق بیت 16 دارید اما سطح سیگنال آنقدر کم هست که سیگنال مثلا تا 4 بیش تر نیست،پس در واقع،سیگنال با عمق بیت 4 نمونه برداری میشود که مطلوب نیست.تصویر سمت چپ عمق بیت پایین و سمت راست،عمق بیت بالا را نشان میدهد:
سمپل ریت:سمپل ریت هم همانند اندازه کلمه،مهم است،اگر سمپل ریت پایین باشد،سیگنال نمونه برداری شده نمیتواند مطلوب باز سازی شود،برای غلبه،سمپل ریت باید حداقل دوبرابر بالا ترین فرکانس موجود در صدا باشد.
برای ریکورد موسیقی با استفاده از سمپل گیری PCM،فرکانس های 44.1،48،88.2،96،176.4،و192 کیلوهرتز بیش ترین کاربرد ها را دارند.
در هنکام ریکورد،مهندسین صدای با تجربه،از سمپل ریت های بالا تر 88.2 استفاده میکنندو میکس و مستر را نیز با همین یا فرکانس بالا تر،انجام میدهند.
ارور:یکی از مزایای ریکورد دیجیتال نسبت به آنالوگ،مقاوم تر بودن آن نسبت به خطاها است.
تکنولوژی استدیو مجازی
